Ben, kocam Mehmet’i yitirdiğimde, dünyam başıma yıkıldı. Onunla geçirdiğimiz on beş yıl, aniden anılara dönüştü. Mehmet, uzun süredir mücadele ettiği hastalığa yenik düşmüş ve beni iki minik çocuğumla baş başa bırakmıştı. O gün, hayatımın en karanlık günüydü. Mehmet’in yokluğu, evin her köşesinde hissediliyordu. Sabahları uyandığımda yatağın öteki tarafının boş bulunduğunu görüp içim acıyordu. Bir gün dolabından Mehmet’in eskimiş montunu çıkardım cebine bakmış olduğumda gördüklerim… Devamı sonraki sayfada…